W czasach, gdy inicjatywa „AI for Good” nabiera coraz większego znaczenia na świecie, łącząc sztuczną inteligencję z rozwiązywaniem palących problemów społecznych, lokalne innowacje nabierają szczególnego znaczenia. Program ONZ „AI for Good” już od 2017 roku wspiera projekty wykorzystujące sztuczną inteligencję do realizacji Celów Zrównoważonego Rozwoju, w tym zwiększania dostępności technologii dla osób z niepełnosprawnościami. W ten globalny nurt doskonale wpisuje się najnowsze osiągnięcie z Politechniki Opolskiej, gdzie młoda inżynier stworzyła aplikację, która może zdemokratyzować dostęp do technologii asystujących.
Podczas gdy większość projektów AI for Good koncentruje się na rozwiązaniach wymagających zaawansowanej infrastruktury i znaczących nakładów finansowych, opolska innowacja pokazuje, że przełomowe rozwiązania mogą być zarówno skuteczne, jak i dostępne cenowo. W świecie, gdzie komercyjne systemy do śledzenia ruchu gałek ocznych potrafią kosztować tysiące złotych, takie podejście może oznaczać prawdziwą rewolucję w dostępie do technologii asystujących.
Inżynier Anna Mrozek, absolwentka Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Informatyki, opracowała przełomową aplikację umożliwiającą sterowanie klawiaturą komputera za pomocą ruchu gałek ocznych [1]. Inspiracją do stworzenia tego innowacyjnego rozwiązania była współpraca z siostrą-optometrą, która w swojej praktyce zawodowej regularnie spotykała się z barierami, jakie wysokie koszty technologii asystujących stawiają przed osobami potrzebującymi wsparcia [1].
Zasada działania aplikacji opiera się na wykorzystaniu standardowej kamery internetowej do śledzenia odbicia światła w oku użytkownika [1]. System przetwarza te dane w czasie rzeczywistym, obliczając kąt patrzenia i przewidując intencje użytkownika dotyczące poruszania się po ekranie. Co istotne, jedynym wymogiem technicznym jest odpowiednie oświetlenie twarzy użytkownika, które można zapewnić przy pomocy zwykłej lampy biurkowej.
Projekt został wysoko oceniony w środowisku akademickim, zdobywając pierwsze miejsce w konkursie na najlepszą pracę dyplomową wydziału. Profesor Andrzej Waindok, promotor pracy, podkreśla nie tylko jej wartość naukową, ale przede wszystkim potencjał praktyczny w zastosowaniach medycznych i społecznych.
Projekt z Politechniki Opolskiej stanowi doskonały przykład tego, jak młodzi naukowcy mogą łączyć innowację technologiczną z wrażliwością społeczną. W świecie, gdzie rozwój technologiczny często koncentruje się na rozwiązaniach komercyjnych, takie inicjatywy przypominają nam o prawdziwej mocy innowacji – zdolności do zmieniania życia ludzi na lepsze.
Sukces inżynier Anny Mrozek pokazuje również, że przyszłość technologii asystujących nie musi wiązać się z wysokimi kosztami czy skomplikowaną infrastrukturą. Czasami najprostsze rozwiązania, oparte na powszechnie dostępnych narzędziach, mogą przynieść największą zmianę społeczną. To właśnie takie projekty, łączące praktyczność z dostępnością, torują drogę do bardziej inkluzywnej przyszłości cyfrowej, gdzie każdy, niezależnie od swoich ograniczeń czy możliwości finansowych, może w pełni uczestniczyć w cyfrowej rewolucji.
Jak pokazuje przykład z Opola, przyszłość technologii asystujących nie leży wyłącznie w rękach wielkich korporacji czy zaawansowanych laboratoriów badawczych. Tkwi ona w kreatywności i empatii młodych inżynierów, którzy potrafią dostrzec realne potrzeby społeczne i odpowiedzieć na nie innowacyjnymi, ale przystępnymi rozwiązaniami. To właśnie takie projekty najlepiej realizują ideę „AI for Good”, udowadniając, że technologia może i powinna służyć wszystkim, bez wyjątku.
Bibliografia:Aplikacja, która wesprze osoby z niepełnosprawnościami, Politechnika Opolska, https://weaii.po.edu.pl/aplikacja-ktora-wesprze-osoby-z-niepelnosprawnosciami/
