Poznaj obecne trendy w edukacji wyższej w Raporcie Edukacyjnym Coopernicus!
Artykuł - zdjęcie główne
Polskie naukowczynie stworzyły sztuczną kość

Uzupełnianie ubytków kostnych nie jest nowym rozwiązaniem, jednak dotychczas stosowane preparaty nie satysfakcjonowały lekarzy. Były także wysoce uciążliwe dla pacjentów. Potrzeba wprowadzenia ulepszeń w tym obszarze stała się matką wynalezionej przez profesor Grażynę Ginalską oraz profesor Annę Belcarz sztucznej kości, czyli biomateriału kościozastępczego o nazwie FlexiOss®.

Podstawowym zadaniem wynalazku jest uzupełnianie ubytków kostnych, powstałych na przykład w skutek urazu mechanicznego, czy choroby. W przeciwieństwie do dotychczas stosowanych sypkich preparatów, FlexiOss® może być jednocześnie bardzo plastyczny, gdy namoczy się go wodą, a zarazem twardy, gdy znajdzie się już w miejscu docelowym i „wyschnie”. Zbudowany jest w sposób, który umożliwia trwałą integrację z kością, co eliminuje konieczność dalszych operacji, które byłyby niezbędne chociażby w przypadku zastosowania implantu. Można więc śmiało stwierdzić, że FlexiOss® jest bardziej przyjazny pacjentowi, jako że ogranicza jego kontakty ze skalpelem chirurga, które z zasady nie należą do przyjemnych.

 

Na zdjęciu: sztuczna kość, źródło: FlexiOss

Sztuczna kość, na wzór tej prawdziwej, ma w swoim składzie fosforan wapnia. Posiada ona także dodatkowe właściwości, których pozbawiony jest jej naturalny odpowiednik; dobrze wchłania płyny, może być więc nośnikiem substancji biologicznych, w tym leków, na przykład antybakteryjnych. Jest to kolejne ułatwienie dla pacjenta, ponieważ pozwala na aplikowanie tych substancji od razu podczas wstawiania FlexiOss®, niejako „przy okazji”. To wszystko daje szansę na skuteczne przyjęcie substytutu przez organizm oraz pomyślny proces regeneracji kości.

Z tematem FlexiOss® związany jest jeszcze jeden wątek, o którym łatwo jest zapomnieć myśląc o wynalazkach. Aby stworzyć przełomowe rozwiązania i wprowadzić je w życie, potrzeba oczywiście badań, rozległej wiedzy i nietuzinkowego intelektu, ale bardzo istotne są również… pieniądze i marketing, aby owoce pracy badawczej mogły się urzeczywistnić oraz być powszechnie stosowane.

Częstą praktyką jest, że naukowcy sprzedają prawa do swoich wynalazków dużym przedsiębiorstwom, co znacząco ogranicza wpływ badaczy na dalsze życie ich własnego dzieła. W przypadku FlexiOss® było jednak inaczej. Profesor Grażyna Ginalska zdecydowała się na utworzenie spółki Medical Inventi, będącej połączeniem wiedzy i kapitału. Dzięki współpracy z ludźmi biznesu udało się pozyskać środki na skuteczny rozwój projektu i doprowadzić go do końca, czego efektem jest właśnie FlexiOss®, będący patentem polskim oraz europejskim. Miarą sukcesu firmy może być fakt, że została ona uhonorowana Nagrodą Gospodarczą Prezydenta RP.

Dla przyszłości tego wynalazku bardzo ważne jest zdobycie nowych rynków, w szczególności amerykańskiego i azjatyckiego. W końcu jest to narzędzie pozwalające skutecznie leczyć ludzi, więc udostępnienie go jak najszerszej liczbie pacjentów byłoby jak najbardziej pożądane.

Bibliografia:

  1.  „Sztuczna kość z Lublina może uratować pacjenta przed kalectwem i amputacją”, Kapitał Polski, listopad 2019,  dostęp na 05.11.2022 https://medicalinventi.pl/wp-content/uploads/2020/11/Kapital_polski_2019_10_pazdziernik_sztuczna-kosc.pdf
  2. Aleksandra Dunajska, „Sztuczna kość z Lublina. Długa droga z uczelni na rynek”, Kurier Lubelski, Listopad 2016, dostęp na 05.11.2022 https://plus.kurierlubelski.pl/sztuczna-kosc-wynalazek-z-lublina-dluga-droga-z-uczelni-na-rynek/ar/c3-11514210
  3.  Wojciech Szeląg, „Sztuczna kość z Lublina wkrótce w szpitalach na całym świecie”, Interia Biznes, dostęp na 05.11.2022, https://biznes.interia.pl/raporty/raport-rozmowy-interii/aktualnosci/news-sztuczna-kosc-z-lublina-wkrotce-w-szpitalach-na-calym-swieci,nId,6290244
Filip Kuczyński-Piech
Redaktor
Bio:

Student prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Współorganizator projektu Action Diplomacy 2022 oraz Academic Polish Model United Nations 2022. Wielokrotny uczestnik konferencji Model UN, finalista konkursu Warsaw Moot Court 2020. Miłośnik literatury i sztuki, zainteresowany także stosunkami międzynarodowymi. W wolnym czasie zajmuje się fotografią analogową.

Napisany przez:

Filip Kuczyński-Piech

Dodaj komentarz